Nasza córka Hania (5 lat) urodziła się w terminie jako zdrowa dziewczynka i otrzymała 10pkt w skali Apgar.

W pierwszym roku życia rozwijała się  bardzo poprawnie a nawet szybciej siedziała i chodziła niż jej rówieśnicy. Problemy pojawiły się około 15 miesiąca gdy zaczęła się powolna wybiórczość pokarmowa. Ogólna niechęć do produktów mlecznych które chętnie zamieniała no produkty mięsne. Nie zaniepokoiło to nas jednak ponieważ była bardzo kontaktowym i uśmiechniętym dzieckiem, chętnie bawiła się zabawkami. Jak wszyscy rodzice czekaliśmy na jej pierwsze słowa, jednak te się nie pojawiały.

Niepokoił nas to coraz bardziej ale rodzina mówiła poczekajcie każde dziecko jest inne szybko chodziła to mówić może zacznie później. Niestety nic takiego nie następowało. Jej rówieśnicy mówili a ona dalej nic. Nie chciała powtarzać, nie reagowała za każdym razem gdy ktoś ją wołał, ale wszystkie polecenia rozumiała.

Rozpoczęliśmy długą wyprawę po specjalistach. W Poradni stwierdzono podejrzenie autyzmu i zalecono dalsze diagnozowanie dziecka. Niekończące się wizyty u psychiatry, psychologa i neurologa nie dały do dnia dzisiejszego pełnego obrazu co dolega naszemu dziecku.

W międzyczasie podejmowaliśmy różnego rodzaju terapie : logopedyczną, czaszkowo-krzyżowa. Wynik był taki ze około 4 roku życia pojawiły się pierwsze słowa. Postępy cieszyły ale my dalej szukaliśmy pomocy dla naszego dziecka.

Gdy córka miała 4,5 roku trafiliśmy w Internecie na informacje dotyczące terapii prowadzonej przez Pana Jurka. Opisy umieszczane przez rodziców budziły w nas nadzieje na lepsze życie i dla naszego dziecka. Bez chwili wahania zadzwoniliśmy i umówiliśmy się na pierwszą wizytę.

W sierpniu 2019 roku po raz pierwszy byliśmy w Świebodzicach. Pan Jurek okazał się bardzo sympatyczną osobą która ma podejście do małych pacjentów. Bardzo szybko określił co się dzieje z naszym dzieckiem i dlaczego tak jest. Pani Alicja która jest dietetykiem dała wiele wskazówek jako prowadzić żywienie córki, żeby wspomagało to proces leczenia. Po pierwszej serii zaczęliśmy dostrzegać zmiany u naszej córki początkowo były to pojedyncze słowa czy wskazanie palcem na coś co ją zainteresowało.

Dziś jesteśmy już po trzech seriach: nasza córka coraz więcej komunikuje, ma większy zasób słów, dzieli pole uwagi ale potrafi tez zamanifestować swoją niechęć do zrobienia czegoś. Przed nami jeszcze długa droga ale jesteśmy pełni optymizmu.

B i M.